Του Μαΐου ρoδoφαίνεται η μέρα
που ωραιότερη φύση ξυπνάει
και την κάνουν λαμπρά και γελάει
πρασινάδες, αχτίδες, νερά.
Άνθη κι άνθη βαστούνε στο χέρι
παιδιά κι άντρες, γυναίκες και γέροι
ασπροεντύματα, γέλια και κρότοι,
όλοι οι δρόμοι γιομάτοι χαρά.
Ναi, χαρείτε του χρόνου τη νιότη,
άνδρες, γέροι, γυναίκες παιδιά.”
Διονύσιος Σολωμός
greece Athens
Στ’ ακρογιάλια του Αιγαίου η άνοιξη βγαίνει από τη
θάλασσα. Ένα πρωί ο αγέρας φέγγει πιο γαλάζιος
τα κύματα ξεδιπλώνουν στον άμμο το νέο ρυθμό με
κοντές αναπνοές. Το πέλαγο μυρίζει φρεσκάδα,
ο κεντάνε σύντομες απανωτές αστραψιές. Τότες
ανοίγουν πάνω στα τρεμουλιάρικα νερά κύκλοι
ασημένιοι, μ’ ένα χρώμα σαν το στήθος του παγονιού.
Είναι αμέτρητοι, ο ένας μέσα στον άλλον, ο ένας κυνηγά
τον άλλον. Έτσι ως τον ορίζοντα.
Στρατής Μυριβήλης
