ΕΠΙ ΑΣΠΑΛΑΘΩΝ Γ , ΣΕΦΕΡΗ

Ήταν ωραίο το Σούνιο τη μέρα εκείνη του Ευαγγελισμού

πάλι με την άνοιξη.

Λιγοστά πράσινα φύλλα γύρω στις σκουριασμένες πέτρες

το κόκκινο χώμα κι  ασπάλαθοι

δείχνοντας έτοιμα τα μεγάλα τους βελόνια

και τους κίτρινους ανθούς.

Απόμακρα οι αρχαίες κολόνες, χορδές μιας άρπας αντηχούν ακόμη…

Τρεις βράχοι, λίγα καμένα πεύκα κι ένα ρημοκλήσι

και παραπάνω

το ίδιο τοπίο αντιγραμμένο ξαναρχίζει^.

τρεις βράχοι σε σχήμα πύλης, σκουριασμένοι

λίγα καμένα πεύκα, μαύρα και κίτρινα…

Στου Σουνίου θα καθίσω το μαρμάρινο βράχο,

συντροφιά μου το κύμα του Αιγαίου θα κάνω…

 Τώρα βυθίζομαι στην πέτρα .Ένα μικρό πεύκο στο κόκκινο χώμ δεν έχω άλλη συντροφιά…